Dużą wagę przykładano do używania nurtów klasycznych, narodowych czy ludowych. Miał być to styl modernistyczny, który zawiera w sobie podkreślenie działań nowatorskich z czerpaniem ze źródeł. Omawiany odłam sztuki, pomimo że zauważalny praktycznie w każdej z dziedzin sztuki, najłatwiej zauważalny był w dziedzinach projektowania przemysłowego. Jednak zazwyczaj w współczesnych zbiorach na wystawach sztuki modernistycznej uda nam się z pewnością zobaczyć obrazy art deco, na które popyt rośnie w ciągu ostatnich lat – zobacz: polskie art deco.
Może znaczenie ma tu fakt znaczniejszej ostatnio popularności sztuki przy okazji planowania wyglądu mieszkań i z tym związanej nieodzowności prostego jej rozumienia przez członków każdej grupy społecznej. W malarstwie styl ten zwraca uwagę przecież na jasność przekazu, symetrię, kształtność i relatywnie żywe kolory. Wymieniliśmy tu właśnie idealnie te cechy, które ludzki umysł dobrze odbiera.
Sztuka w tym stylu nie była obca również rodzimym nam malarzom ([odnośnik]). Rodzime art deco to w głównej mierze szkoła (akrobatyka lublin) z Krakowa, np. „Warsztaty Krakowskie”. Było to zrzeszenie artystów, które sięgało do klasycznej sztuki ludowej mając plany zbudowania nurtu patriotycznego. Co istotne stworzyło ono styl klasyczny i nowoczesny jednocześnie.